Eκατόφυλλα στον Άδη!

και μαχαίρι ακονισμένο!

Μ’έχεις βάλει στο σημάδι

κι όλο κλαις που δεν πεθαίνω!

Μέλι, στάχτη και φαρμάκι

με τα’αψέντι ανακατώνεις

με κερνάς κρυφά λιγάκι

μα ούτε έτσι με σκοτώνεις!

Σε όσους πολέμους κι αν με πας θα σε νικήσω!

Αγαπησέ με αν τόσο θες να ξεψυχήσω!