από cupcake-freak.blogspot.com
Ο ναρκισσισμός στις σχέσεις μας
Όσο παραπάνω σκέφτουμαι τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, είτε είναι ερωτικές, φιλικές ή ξέρω γω εργασιακές, τόσο πιο πολλά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι σχέσεις με τους άλλους στην πραγματικότητα αφορά εμάς τους ίδιους. Τουλάχιστον στο ξεκίνημα μιας σχέσης, βρίσκω την σχέση ένα ναρκισσιστικό κουκούλι στο οποίο τυλιγόμαστε τυλιγόμαστε ώσπου στο τέλος δεν βλέπουμε τον άλλο που βρίσκεται μπροστά μας και αναγκαζόμαστε να βγούμε έξω τζαι να τον δούμε πραγματικά για πρώτη φορά.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον έρωτα. Αρχικά έλκεσαι απο τον άλλο γιατί έχετε καλή χημεία, γιατί ανταποκρίνεται στο σύστημα αξιών σου, γιατί έσσιει μεγάλη πουλλού τζαι αρέσκουν του τα ίδια τσιπς με σένα. Ο άλλος εντυπωσιάζεται με τα στητά βυζιά σου, με τον τρόπο που στυλλώνεις την μπύρα και επειδή πάεις εκκλησία με τη γιαγιά σου κάθε Κυριακή. Σε γενικές γραμμές θαυμάζετε ο ένας τον άλλον. Ο καθένας νιώθει κολακευμένος με αυτόν τον θαυμασμό. Νιώθεις ότι ο άλλος πραγματικά εκατάλαβεν τζείνο που είσαι στα αλήθκεια τζαι ερωτεύκεσαι τον όλο τζαι παραπάνω για τούτο (αλλά τζαι για ούλλα τζείνα που σε έλκυσαν στην αρχή). Στην πραγματικότητα όμως, τζείνο που σε καυλώνει παραπάνω που ούλλα εν ο τρόπος που σε κοιτάζει τζαι νιώθεις Θεά, εν ο τρόπος που σε θαυμάζει γιατί στυλλώνεις την μπουκάλα τζαι επειδή εγύρευκες μιαν ζωή κάποιον να θαυμάσει το στύλλωμα σου. Στο τέλος της ημέρας ενθουσιάζεσαι με τον άλλο γιατί ενθουσιάζεται με σένα. Γιατί άμαν είσαι μαζί του, νιώθεις πιο έξυπνη, όμορφη, σέξυ τζαι αστεία. Βασικά επιτρέπει σου να ενθουσιαστείς εσύ η ίδια με τον εαυτό σου. Εν σαν να κρατάς εναν καθρέφτη που κρύφκει ούλλες τις ατέλειες σου τζαι όσο διαρκεί τούτη η μεθυστική επίδραση του έρωτα, το μεγαλύτερο μέρος του έρωτα εισπράττεις το εσύ που τον εαυτό σου. Τζαι εν γιαυτό που τα περισσότερα ζευγάρια παθαίνουν κρίση όταν περάσει τζείνο το στάδιο. Όι τόσο επειδή βλέπεις τον άλλο όπως είναι πραγματικά, με ατέλειες και ελαττώματα. Εν επειδή ο άλλος βλέπει σε όπως είσαι με ατέλειες τζαι ελαττώματα τζαι έτσι σταματάς να εισπράττεις τον θαυμασμό τζαι την θεοποίηση.
Έτσι νιώθω ότι λειτουργεί αρχικά και στις φιλίες. Στις φιλίες όμως, επειδή ο ενθουσιασμός και η μέθη εν πάρα πολλά αδύναμα σε σύγκριση με τον έρωτα, όταν έρτει η απομυθοποίηση εν σου κακοφαινεται και εν το πολυ παίρνεις πρέφα. Επρόσεξα βασικά ότι συμπαθούμε παραπάνω τζείνους τους ανθρώπους που μας κάμνουν να νιώθουμε όμορφα με τον εαυτό μας. Σίουρα, εν τζαι πολλοί άλλοι παράγοντες όπως κοινά ενδιαφέροντα και ταιριαστή αίσθηση του χιούμορ και πάνω απο όλα η καλή χημεία (τζείνο το ανεξήγητο μαγικό συστατικό που κολλά ή ξεκολλά ούλλες τες σχέσεις μας). Προσωπικά όμως εγνώρισα αρκετούς ανθρώπους που είχαμε και παρόμοια ενδιαφέροντα και παρόμοια αίσθηση του χιούμορ, ανθρώπους που αντικειμενικά θεωρώ έξυπνους και δεν τους εσυμπάθησα ίντζα. Είτε γιατί με εβλέπαν σαν να είμαι κατώτερη που τζείνους, είτε γιατί εν εδείξαν αρκετό ενδιαφέρον στα δικά μουενδιαφέροντα και στις δικές μου απόψεις τζαι ένα σωρό λόγους για τους οποίους δεν ένιωσα ότι η δική μου προσωπικότητα δεν εκολακεύετουν ή τα δικά μου αστεία δεν εκτιμηθήκαν.
Εμπα να είμαι με τον πιο αστείο, έξυπνο και αξιοθαύμαστο (σύμφωνα με τα δικά μου γούστα) άνθρωπο του κόσμου, αν μου δείξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι εγώ του είμαι αντιπαθής ή έστω ουδέτερη, δεν θα έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βρίσκομαι κοντά σε τζείνον τον άνθρωπο, εκτός αν είμαι ποτζείνους τους ανθρώπους που την βρίσκουν στο να παλεύκουν τζαι να κερδίζουν το ενδιαφέρον του άλλου σαν ένδειξη μιας προσωπικής τους πρόκλησης και κερδισμένης μάχης. Η πλειοψηφία όμως, φεύκει, απομακρύνεται που τζείνους που εν τους εδείξαν ενδιαφέρον ή εκτίμηση. Τζαι πολλά σωστά κάμνουν γιατί οι υγιείς κοινωνικές σχέσεις οποιασδήποτε μορφής πρέπει να βασίζονται στην ισότητα μεταξύ των μελών τους, άρα αν κάποιος νιώσει ότι η ζυγαριά δεν γύρνει προς το μέρος του, καλά κάμνει τζαι απομακρύνεται. Φαντάζομαι εν ένας αυτόματος μηχανισμός άμυνας που μας εβοηθούσε εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια να επιβιώσουμε. Γιατί σίουρα αν ο Αττούγκ εν διασκεδάζει με τα αστεία μας, άμαν επιτεθεί τίγρης στην οικογένεια μου πως μπορώ να είμαι σίουρος ότι εννα βουρήσει με το δόρυ του να μας βοηθήσει; Ή αν ο Μπαμπούμ εν βρίσκει ενδιαφέρουσα τη συλλογή μου με τα κόκκαλα πτεροδάκτυλου πως μπορώ να στηριχτώ πάνω του ότι άμαν πάω να μαζέψω φρούτα τζαι καρπούς εν θα φατσιήσει μιαν με το ρόπαλο πας την κκελλέ της γεναίκας μου τζαι να μου την γαμήσει;
Όσο τζαι να νομίζουμε ότι τζείνο που μας ελκύει στους άλλους εν οι ίδιοι, η αλήθκια πιστεύκω είναι ότι οι σχέσεις μας, επικεντρώνονται κυριως ναρκισσιστικά στον εαυτό μας και την δυνατότητα μας να αποκομίσουμε τον θαυμασμό, την αγάπη τζαι την εκτίμηση που έχουμε όλοι ανάγκη. Πόσες φορές είπαμε ή ακούσαμε άλλους να λένε "δεν με καταλαβαίνουν", ή "δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ μου". Τζαι η αλήθκεια έννεν ότι εν σε καταλαβαίνουν ή ότι δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ σου. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που δεν έδειξε ενδιαφέρον σε σένα ή δεν γέλασε με τα αστεία σου ότι είναι βλάκας ή ότι ανήκετε σε άλλους 'κόσμους'. Απλά μπορεί κάποιος να μην σε βρίσκει ενδιαφέρον, ή να μην σε βρίσκει αστείο. Τζαι σίουρα μετά που τούτη την αξιολόγηση του για σένα, εν θα θέλεις να κάμνεις παρέα μαζί του, ακόμα τζαι να τον βρίσκεις εσύ πολλά ενδιαφέρον τζαι αστείο. Εγγυημένα φυσικά μόλις συνειδητοποιήσεις ότι δεν σε εκτιμά κάποιος, οποιαδήποτε θετική εντύπωση που μπορεί να σχημάτισες αρχικά, εξατμίζεται.
Έχει κάποιους ανθρώπους, που όταν βρίσκομαι δίπλα τους, κάτι με σπρώχνει τζαι λαλώ την μια μαλακία μετά την άλλη. ΜΑ-ΛΑ-ΚΙ-ΕΣ του άλλου κόσμου λαλώ σου. Ίσως επειδή νιώθω άβολα μαζί τους ή επειδή φαντάζομαι ή υποψιάζομαι ότι δεν με συμπαθούν ή ότι με θεωρούν μαννή τζαι μαλακισμένη. Τζαι έτσι βάλλω τα δυνατά μου να τους αποδεικνύω ότι είχαν δίκαιο. Τζείνους τους ανθρώπους μισώ τους. Απλά δε θέλω να τους βλέπω μπροστά μου. Δεν μου εκάμαν ποττέ τίποτε, δεν μου είπαν κάτι κακό τζαι πιθανότατα η αντιπάθεια τους προς το άτομο μου να είναι μόνο μες τον νού μου, αλλά το γεγονός ότι με κάμνουν να φκάλλω έναν εαυτό τον οποίο αντιπαθώ τζαι με κάμνει να ντρέπομαι, τους αποφεύγω όπως η μούγια το αεροξόλ.
Εν έχω κάποιο σημείο να καταλήξω όυτε κάτι εντυπωσιακό για συμπέρασμα έτσι θα κλείσω με αυτό. Ετσιλλήσαν την Μιμή Ντενίση στην Κύπρο τζαι εσπάσαν την λεκάνη της. How fuckin shocking isthat?
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον έρωτα. Αρχικά έλκεσαι απο τον άλλο γιατί έχετε καλή χημεία, γιατί ανταποκρίνεται στο σύστημα αξιών σου, γιατί έσσιει μεγάλη πουλλού τζαι αρέσκουν του τα ίδια τσιπς με σένα. Ο άλλος εντυπωσιάζεται με τα στητά βυζιά σου, με τον τρόπο που στυλλώνεις την μπύρα και επειδή πάεις εκκλησία με τη γιαγιά σου κάθε Κυριακή. Σε γενικές γραμμές θαυμάζετε ο ένας τον άλλον. Ο καθένας νιώθει κολακευμένος με αυτόν τον θαυμασμό. Νιώθεις ότι ο άλλος πραγματικά εκατάλαβεν τζείνο που είσαι στα αλήθκεια τζαι ερωτεύκεσαι τον όλο τζαι παραπάνω για τούτο (αλλά τζαι για ούλλα τζείνα που σε έλκυσαν στην αρχή). Στην πραγματικότητα όμως, τζείνο που σε καυλώνει παραπάνω που ούλλα εν ο τρόπος που σε κοιτάζει τζαι νιώθεις Θεά, εν ο τρόπος που σε θαυμάζει γιατί στυλλώνεις την μπουκάλα τζαι επειδή εγύρευκες μιαν ζωή κάποιον να θαυμάσει το στύλλωμα σου. Στο τέλος της ημέρας ενθουσιάζεσαι με τον άλλο γιατί ενθουσιάζεται με σένα. Γιατί άμαν είσαι μαζί του, νιώθεις πιο έξυπνη, όμορφη, σέξυ τζαι αστεία. Βασικά επιτρέπει σου να ενθουσιαστείς εσύ η ίδια με τον εαυτό σου. Εν σαν να κρατάς εναν καθρέφτη που κρύφκει ούλλες τις ατέλειες σου τζαι όσο διαρκεί τούτη η μεθυστική επίδραση του έρωτα, το μεγαλύτερο μέρος του έρωτα εισπράττεις το εσύ που τον εαυτό σου. Τζαι εν γιαυτό που τα περισσότερα ζευγάρια παθαίνουν κρίση όταν περάσει τζείνο το στάδιο. Όι τόσο επειδή βλέπεις τον άλλο όπως είναι πραγματικά, με ατέλειες και ελαττώματα. Εν επειδή ο άλλος βλέπει σε όπως είσαι με ατέλειες τζαι ελαττώματα τζαι έτσι σταματάς να εισπράττεις τον θαυμασμό τζαι την θεοποίηση.
Έτσι νιώθω ότι λειτουργεί αρχικά και στις φιλίες. Στις φιλίες όμως, επειδή ο ενθουσιασμός και η μέθη εν πάρα πολλά αδύναμα σε σύγκριση με τον έρωτα, όταν έρτει η απομυθοποίηση εν σου κακοφαινεται και εν το πολυ παίρνεις πρέφα. Επρόσεξα βασικά ότι συμπαθούμε παραπάνω τζείνους τους ανθρώπους που μας κάμνουν να νιώθουμε όμορφα με τον εαυτό μας. Σίουρα, εν τζαι πολλοί άλλοι παράγοντες όπως κοινά ενδιαφέροντα και ταιριαστή αίσθηση του χιούμορ και πάνω απο όλα η καλή χημεία (τζείνο το ανεξήγητο μαγικό συστατικό που κολλά ή ξεκολλά ούλλες τες σχέσεις μας). Προσωπικά όμως εγνώρισα αρκετούς ανθρώπους που είχαμε και παρόμοια ενδιαφέροντα και παρόμοια αίσθηση του χιούμορ, ανθρώπους που αντικειμενικά θεωρώ έξυπνους και δεν τους εσυμπάθησα ίντζα. Είτε γιατί με εβλέπαν σαν να είμαι κατώτερη που τζείνους, είτε γιατί εν εδείξαν αρκετό ενδιαφέρον στα δικά μουενδιαφέροντα και στις δικές μου απόψεις τζαι ένα σωρό λόγους για τους οποίους δεν ένιωσα ότι η δική μου προσωπικότητα δεν εκολακεύετουν ή τα δικά μου αστεία δεν εκτιμηθήκαν.
Εμπα να είμαι με τον πιο αστείο, έξυπνο και αξιοθαύμαστο (σύμφωνα με τα δικά μου γούστα) άνθρωπο του κόσμου, αν μου δείξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι εγώ του είμαι αντιπαθής ή έστω ουδέτερη, δεν θα έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βρίσκομαι κοντά σε τζείνον τον άνθρωπο, εκτός αν είμαι ποτζείνους τους ανθρώπους που την βρίσκουν στο να παλεύκουν τζαι να κερδίζουν το ενδιαφέρον του άλλου σαν ένδειξη μιας προσωπικής τους πρόκλησης και κερδισμένης μάχης. Η πλειοψηφία όμως, φεύκει, απομακρύνεται που τζείνους που εν τους εδείξαν ενδιαφέρον ή εκτίμηση. Τζαι πολλά σωστά κάμνουν γιατί οι υγιείς κοινωνικές σχέσεις οποιασδήποτε μορφής πρέπει να βασίζονται στην ισότητα μεταξύ των μελών τους, άρα αν κάποιος νιώσει ότι η ζυγαριά δεν γύρνει προς το μέρος του, καλά κάμνει τζαι απομακρύνεται. Φαντάζομαι εν ένας αυτόματος μηχανισμός άμυνας που μας εβοηθούσε εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια να επιβιώσουμε. Γιατί σίουρα αν ο Αττούγκ εν διασκεδάζει με τα αστεία μας, άμαν επιτεθεί τίγρης στην οικογένεια μου πως μπορώ να είμαι σίουρος ότι εννα βουρήσει με το δόρυ του να μας βοηθήσει; Ή αν ο Μπαμπούμ εν βρίσκει ενδιαφέρουσα τη συλλογή μου με τα κόκκαλα πτεροδάκτυλου πως μπορώ να στηριχτώ πάνω του ότι άμαν πάω να μαζέψω φρούτα τζαι καρπούς εν θα φατσιήσει μιαν με το ρόπαλο πας την κκελλέ της γεναίκας μου τζαι να μου την γαμήσει;
Όσο τζαι να νομίζουμε ότι τζείνο που μας ελκύει στους άλλους εν οι ίδιοι, η αλήθκια πιστεύκω είναι ότι οι σχέσεις μας, επικεντρώνονται κυριως ναρκισσιστικά στον εαυτό μας και την δυνατότητα μας να αποκομίσουμε τον θαυμασμό, την αγάπη τζαι την εκτίμηση που έχουμε όλοι ανάγκη. Πόσες φορές είπαμε ή ακούσαμε άλλους να λένε "δεν με καταλαβαίνουν", ή "δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ μου". Τζαι η αλήθκεια έννεν ότι εν σε καταλαβαίνουν ή ότι δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ σου. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που δεν έδειξε ενδιαφέρον σε σένα ή δεν γέλασε με τα αστεία σου ότι είναι βλάκας ή ότι ανήκετε σε άλλους 'κόσμους'. Απλά μπορεί κάποιος να μην σε βρίσκει ενδιαφέρον, ή να μην σε βρίσκει αστείο. Τζαι σίουρα μετά που τούτη την αξιολόγηση του για σένα, εν θα θέλεις να κάμνεις παρέα μαζί του, ακόμα τζαι να τον βρίσκεις εσύ πολλά ενδιαφέρον τζαι αστείο. Εγγυημένα φυσικά μόλις συνειδητοποιήσεις ότι δεν σε εκτιμά κάποιος, οποιαδήποτε θετική εντύπωση που μπορεί να σχημάτισες αρχικά, εξατμίζεται.
Έχει κάποιους ανθρώπους, που όταν βρίσκομαι δίπλα τους, κάτι με σπρώχνει τζαι λαλώ την μια μαλακία μετά την άλλη. ΜΑ-ΛΑ-ΚΙ-ΕΣ του άλλου κόσμου λαλώ σου. Ίσως επειδή νιώθω άβολα μαζί τους ή επειδή φαντάζομαι ή υποψιάζομαι ότι δεν με συμπαθούν ή ότι με θεωρούν μαννή τζαι μαλακισμένη. Τζαι έτσι βάλλω τα δυνατά μου να τους αποδεικνύω ότι είχαν δίκαιο. Τζείνους τους ανθρώπους μισώ τους. Απλά δε θέλω να τους βλέπω μπροστά μου. Δεν μου εκάμαν ποττέ τίποτε, δεν μου είπαν κάτι κακό τζαι πιθανότατα η αντιπάθεια τους προς το άτομο μου να είναι μόνο μες τον νού μου, αλλά το γεγονός ότι με κάμνουν να φκάλλω έναν εαυτό τον οποίο αντιπαθώ τζαι με κάμνει να ντρέπομαι, τους αποφεύγω όπως η μούγια το αεροξόλ.
Εν έχω κάποιο σημείο να καταλήξω όυτε κάτι εντυπωσιακό για συμπέρασμα έτσι θα κλείσω με αυτό. Ετσιλλήσαν την Μιμή Ντενίση στην Κύπρο τζαι εσπάσαν την λεκάνη της. How fuckin shocking isthat?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου