Από τους εκατό αντιπάλους μόνο ο ένας είναι άξιος να συζητήσουμε μαζί του. Τους υπόλοιπους τους αφήνουμε να λένε ό,τι θέλουν

(A. SCHOPENHAUER)

...γιατί desipere est juris gentium [η ανοησία αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα]. Ας θυμηθούμε εδώ το απόφθεγμα του Βολταίρου: La paix vaut encore mieux que la verite [ Η ειρήνη αξίζει περισσότερο απ’ την αλήθεια]- και την αραβική παροιμία: «Από το δέντρο της σιωπής κρέμεται ο καρπός του, η ειρήνη». http://www.lecturesbureau.gr/1/of-the-one-hundred-opponents-only-one-is-worthy-to-discuss-with-him-980/

Η ηρωίδα μας αποφασίζει να ξεκινήσει σχέση με τον συνεργάτη της, και αποφασίζει να κάνει μια κόρη μαζί του ενώ ξέρει ότι η κόρη τους θα πεθάνει νέα από μια σπάνια ασθένεια. Όταν η κόρη τους είναι έφηβος το αποκαλύπτει στον σύζυγό της και πατέρα της κόρης τους. Εκείνος δεν μπορεί αν ζήσει με το γεγονός ότι θα πεθάνει η κόρη τους και θυμώνει με την ηρωίδα μας επειδή δεν του το είχε πει από την αρχή. Τους εγκαταλείπει. Η κόρη αργότερα πεθαίνει. Ο κύκλος κλείνει.

Η ηρωίδα μας αποφάσισε να φέρει στον κόσμο την κόρη της 
κι ας ήξερε ότι θα πεθάνει νέα, 
γιατί για εκείνη η ύπαρξη του ανθρώπου, 
του σκεπτόμενου και δημιουργικού ατόμου που ήταν η κόρη της, 
ήταν πιο σημαντική, στο να υπάρξει, από το για πόσο γραμμικό χρόνο θα υπήρχε, 
παρά την θλίψη του θανάτου της.

http://dimitristhinks.blogspot.gr/